Erupción dunha anana vermella

  A NASA detecta a erupción solar máis quente e de maior duración dunha anana vermella.

  O telescopio espacial Swift da NASA detectou a erupción solar máis forte, máis quente e de maior duración vista nunha estrela anana vermella. Trátase dunha explosión de ata 10.000 veces máis potente cós datos rexistrados na maior chamarada solar detectada ata agora.

  Stephen Drake, un dos responsables da misión, indica: "Pensabamos que estos episodios en ananas vermellas non duraba máis dun día, pero Swift detectou a lo menos sete poderosas erupcións durante un período de arredor de dúas semanas". Drake apunta que, no seu pico, a bengala alcanzou temperaturas de 200 millóns de graos centígrados, máis de 12 veces máis quente có centro do Sol.

  A superchama veu dunha das estrelas nun sistema binario cerrado coñecido como DG CVn, situado a uns 60 anos luz de distancia. Ambas as dúas estrelas son ananas tenues, con masas e tamaños de arredor dun tercio do Sol. Están en órbita entre sien, aproximadamente, tres veces a distancia media da Terra ao Sol. Sen embargo, esta é moi pouca distancia para que Swift puidera determinar cal das dúas estrelas lanzou a chamarada. "Este sistema está pouco estudado, xa que non está nas listas de vixilancia de estrelas capaces de producir grandes chamaradas", apuntou outra funcionaria da NASA, Rachel Osten. "Non tiñamos idea do que había en DG CVn", recoñeceu.

  A maioría das estrelas que se atopan dentro duns 100 anos luz do Sistema Solar son coma o Sol, de mediana idade. Pero un millar de xóvenes ananas vermellas nacidas noutros lugares chegan ou atravesar a rexión á deriva. Para os astrónomos, estas estrelas son as que dan unha mellor oportunidade para o estudo detallado da actividade de alta enerxía que normalmente acompaña á xuventude estelar.

  Os astrónomos estiman que DG CVn naceu hai uns 30 millóns de anos, o que fai que sexa menos dun 0.7% da idade do Sistema Solar. 

  Este suceso tivo lugar ás 11:07 horas (hora española) do 23 de abril deste mesmo ano.

  

As células nai son prometedoras para os accidentes cerebrovasculares

  Unha terapia que emprega células nai extraídas da médula ósea dos pacientes mostrou resultados prometedores no primeiro ensaio deste tipo nos seres humanos.
  O estudo clínico realizouse en cinco pacientes que recibiron o tratamento realizado por un grupo multidisciplinado de médicos do Imperial College Healthcare NHS Trust e por científicos do Imperial College de Londres.
  A terapia emprega un tipo de célula chamada CD34+, un conxunto de células nai da médula ósea que dan lugar ás células sanguíneas e células de revestimento dos vasos sanguíneos. A investigación anterior demostrara que o tratamento utilizando estas células pode mellorar significativamente a recuperación da apoplexía en animais. En lugar de converterse en células cerebrais por si mesmas, crese que as células liberan substancias químicas que desencadean o crecemento do novo texido cerebral e vasos sanguíneos novos na zona dañada polo derrame cerebral.
  Os pacientes foron tratados dentro dos sete días dun grave ataque de apoplexía, a diferenza doutros ensaios con células nai, a maioría dos cales trataron ós pacientes despois de seis meses ou máis tarde. Os investigadores cren que un tratamento precoz pode mellorar as posibilidades dunha mellor recuperación.
  Catro dos cinco pacientes tiñan o tipo máis grave de accidente cerebrovascular: só o 4% das persoas que experimentan este tipo de accidente cerebrovascular viven con independencia seis meses despois. No estudo, os catro pacientes estaban vivos e tres eran totalmente independentes despois de seis meses.
  Os descubrimentos aparecen publicados na revista Stem Cells Traslational Medicine e é o primeiro estudo en humanos do Reino Unido dun tratamento con células nai en pacientes con accidentes cerebrovasculares agudos.