Descobren un "parque xurásico" de esponxas

   Científicos do Instituto Español de Oceanografía (IEO), Oceana e o Consello Superior de Investigacións Científicas (CSIC) descubriron un arrecife de sílice formado por esponxas "roca", similar aos que existiron fai 150 millóns de anos e que está ameazado polos plans de búsqueda de hidrocarburos entre Valencia e Baleares. Trátase, dun arrecife de esponxas "roca" único no mundo, pois xa se cría extinto, e atopouse, concretamente, a 760 metros de profundidade rodeando a cima dunha pequena montaña submarina entre Valencia e Ibiza. As agregacións de esponxas acadan cerca de metro e medio de altitude, e estas denomínanse vulgarmente "roca" (esponxas litístidas) porque son duras e ríxidas como pedras debido a que teñen un esqueleto masivo de pezas de sílice, que é un material idéntico ao cristal dunha ventá. Ademais, a parte de tecido vivo está moi pouco desarrollada e non adoita chegar ao 5% do peso da esponxa.

   O arrecife está formado pola especie Leiodermatium pfeifferae, unha esponxa que ata o momento só se coñecía no Atlántico, desde a Macaronesia ata o Caribe, polo que é tamén o primeiro exemplo desta especie no Mediterráneo.

   Este arrecife recentemente descuberto, composto de espoxas "roca", é unha variedade aínda máis rara có atopado en 1987 a 200 metros de profundidade na costa do Pacífico canadiense, construido por esponxas hexactinellidas ("esponxas de cristal"), pois a gran maioría das especies do arrecife de esponxas "roca" extinguíronse despois do Cretácico.

   O achado realizouse por medio dun robot submarino a bordo do buque Oceana Ranger, o que permitiu filmar e recoller información das especies asociadas a este ecosistema, como outras esponxas, corais, cangrexos de profundidade, congrios, etc. Mais estas investigacións non son suficientes e a posibilidade de realizar as relativas aos aspectos funcionais deste hábitat (alimentación, reproducción, crecemento, lonxetividade,...) vese ameazada polos plans de perforación para buscar hidrocarburos no Mar Balear, xa que o arrecife resultaría seriamente danado. Ante o perigo de que un lugar único coma este poida ser destruido, os científicos insisten en que España aumente as zonas protexidas mariñas, para que esta se conserve e poida ser estudada.

   http://www.elmundo.es/baleares/2015/05/28/5566d9b5ca474109558b4573.html

Erupción do volcán Wolf

   O volcán Wolf, situado nas Illas Galápagos, entrou en erupción durante a madrugada do luns logo de ter permanecido 33 anos inactivo, pois a anterior a esta tivera lugar en 1982. Ubicado na Illa Isabela, a máis grande do arquipélago, é o volcán de maior altitude cuns 1700 m e, apenas iniciada a súa actividade, comezou a expulsar fluxos de lava que ían en dirección ao mar e columnas de cinza que, debido ao vento, podían pasar sobre a poboación de Puerto Villamil, asentada no sureste da illa. Ademais da exposición ao perigo por parte persoas, a cal era mínima para considerala un risco potencial debido á distancia que as separa do Wolf (115 km), tamén entrou en xogo a dos animais que habitan nas Galápagos, nos cales se baseou Darwin para establecer a súa teoría da evolución das especies no transcurso da súa viaxe no Beagle. Entre eles destacan as iguanas rosadas, sendo a Illa Isabela o único lugar do mundo no que habitan, en concreto nos arredores do volcán, compartindo hábitat con iguanas amarelas e coas tartarugas xigantes Chelonoidis becky.

   O día seguinte ao inicio da eupción puidose apreciar unha considerable disminución da actividade eruptiva do Wolf, pois xa non existían fluxos de lava cercanos ao mar. Ademais, descartouse que as iguanas rosadas e o resto das especies da illa continuasen en perigo, xa que se determinou que a erupción se estaba producindo polo flanco sureste do volcán, a máis de 6 km do hábitat destes animais.